czwartek, 6 marca 2014

Kim była Aslaug?

Na podstawie: Woman of Asatru
Tłumaczenie i uzupełnienia: Isa



Aslaug, zwaną także Aslög, Kråką, Krabą lub Randalin, znamy z mitologii nordyckiej jako królową. Pojawia się ona w Eddzie Prozaicznej, Sadze o Völsungach oraz w Sadze o Ragnarze Lodbroku jako jego żona (a dokładniej jedna z trzech wymienionych żon, obok Lagerthy i Thory Borgarhjort).

Według trzynastowiecznej Sagi o Ragnarze Lodbroku, Aslaug była córką Sigurda i Brunhildy. Po śmierci rodziców, Heimer, przybrany ojciec jej matki, ukrył ją dla bezpieczeństwa we wnętrzu specjalnej harfy, a następnie zawiózł do Lindesnes w Norwegii. Niestety, podstęp już pierwszej nocy odkryli Åke i Grima. Przekonani, że harfa kryje bogactwa, postanowili zamordować Heimera. Wkrótce znaleźli jednak dziewczynkę. Nazwali ją Kråka (co oznacza “Wrona”). Aby ukryć jej szlachetne pochodzenie, objawiające się niezwykłą urodą, nacierali jej skórę smołą i odziewali z obszerny, długi kaptur.

Pewnego dnia Kråka podczas kąpieli została odkryta przez ludzi Ragnara Lodbroka. Zauroczeni jej pięknem, przypalili pieczony przez siebie chleb. Wypytywani przez Ragnara, opowiedzieli o nieznajomej. Wówczas zostali posłani, aby przetestować jej spryt. Poproszono ją bowiem, aby przybyła ni to odziana, ni to naga, ni to głodna, ni to najedzona, ni samotna, ni w grupie.

Kråka nadeszła odziana w sieć, jedząca cebulę i w towarzystwie psa. Zaimponowała w ten sposób Ragnarowi, który - oczarowany urodą i intelektem - oświadczył jej się. Odmówiła mu do dnia, gdy zakończy on swoją misję w Norwegii. Zastrzegła także, że nie dojdzie między nimi do miłości fizycznej przed dniem ślubu.

Podczas wizyty w Szwecji, król Östen Beli przekonał Ragnara, iż rozsądniej będzie poślubić księżniczkę Ingeborg jako panią wysokiego rodu. Aslaug dowiedziała się jednak o tym wkótce i przedstawiła swoje prawdziwe pochodzenie. Gdy urodziła syna, nazwała go też Sigurd.

Kiedy Ragnar podejmował wyprawę do Anglii, nie słuchał ostrzeżeń Kråki. Wykonana przez nią koszula chroniła go jednak, gdy król Ella wrzucił go do dołu z wężami. Dopiero po jej zdjęciu stał się tak samo śmiertelny jak każdy człowiek.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz